ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ

Η 21η Μαρτίου καθιερώθηκε το 1966 από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη: στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές (πηγή).

Μαθητές της Ε' & ΣΤ' τάξης του σχολείου μας είναι
ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ...
στέλνουν ωστόσο το μήνυμα ότι όλοι είναι ΙΣΟΙ!

Στο σχηματισμό του μηνύματος συμμετέχουν μαθητές των τμημάτων Ε2 & ΣΤ2.

Ποίημα που προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη 
ως το καλύτερο ποίημα του 2006,
γραμμένο από ένα παιδί από την Αφρική:
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο; 

Το Φως βρίσκεται στο σκοτάδι!

Μετά από τη βόλτα μας στο σκοτάδι στο θέατρο Badminton, μερικοί μαθητές αποτύπωσαν στο χαρτί τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά τους για την εμπειρία της επίσκεψής μας.

Κάποιοι, με δική τους πρωτοβουλία, φτιάχνουν τη δική τους αφίσα και ξυπνούν την ποιητική τους φλέβα!

...όταν οι μαθητές μας κάνουν περήφανους με τις ευαισθησίες και τη δημιουργικότητά τους! Μπράβο σας παιδιά!

Αφίσα από τις μαθήτριες Ελευθερία Αθανασοπούλου και Κατερίνα Γαβούρα:

Ποίημα από το μαθητή Χάρη Πλάτανο:

ΔΕΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ

Όταν κλείσουν τα φώτα
σου φαίνονται όλα αλλόκοτα
για κάποιους άλλους όμως
είναι η πραγματικότητα.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι νικητές
γιατί συνέχισαν κι άφησαν πίσω τους το χτες
Έτσι κι αλλιώς η ζωή δίνει ευκαιρίες
στους ανθρώπους με ανάγκες και δυσκολίες.

Ίσως βλέπουν καθαρότερα από εμάς
γιατί βλέπουν με τα αγνά μάτια της καρδιάς.
Ας τους βοηθήσουμε, μην τους αφήσουμε έτσι γιατί μια μέρα μπορεί να βρεθούμε στη δική τους θέση.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Τι συμβαίνει όταν σβήνουν τα φώτα; Πώς είναι η ζωή στο σκοτάδι; Πώς είναι η καθημερινότητα για χιλιάδεςσυνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης; 

Το Dialogue in the Dark, ένα πρωτοποριακό δρώμενο στο οποίο έχουν ήδη συμμετάσχει 7.000.000 επισκέπτες σε πάνω από 30 χώρες, αντιστρέφει τους ρόλους: ξεναγοί με μειωμένη ή καθόλου όραση συνοδεύουν μια ομάδα επισκεπτών σε μια βόλτα στο αστικό περιβάλλον, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. 

Το παρακάτω βίντεο, από την επίσκεψή μας στο θέατρο Badminton, σας προσκαλεί να

ΔΕΙΤΕ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ!

Μπες στη θέση μου...

Λίγες μέρες πριν την προγραμματισμένη μας επίσκεψη στο Badminton, πραγματοποιούμε στην τάξη βιωματικά παιχνίδια με θέμα τις αναπηρίες. Γράφουμε μουσική παρτιτούρα με το αριστερό χέρι και συνειδητοποιούμε την αδεξιότητά μας να χρησιμοποιήσουμε άλλα μέλη του σώματος.

Ήξερες ότι τα άτομα με μειωμένη όραση να έχουν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτά που ακούν, μυρίζουν, αγγίζουν ή νιώθουν; Έχουν εξασκήσει τις υπόλοιπες αισθήσεις τους περισσότερο από εμάς. Στο μάθημα της μουσικής μπαίνουμε για λίγο στη θέση τους και προσπαθούμε να εξασκήσουμε τις αισθήσεις μας:

ΑΚΟΗ

Χωριζόμαστε σε ομάδες. Σε κάθε ομάδα ένας μαθητής έχει καλυμμένα τα μάτια του και προσπαθεί να βρει τους συμμαθητές του μόνο από τη χροιά της φωνής τους. Στη συνέχεια κάνουμε το ίδιο με τους ήχους μουσικούς οργάνων και μιλάμε για τα διαφορετικά ηχοχρώματα.

ΑΦΗ

Χωριζόμαστε σε ομάδες. Ένας μαθητής με καλυμμένα τα μάτια του μπαίνει στη μέση, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του αλλάζουν θέση μεταξύ τους. Ο "τυφλός" μαθητής προσπαθεί να μαντέψει την ταυτότητα κάθε ατόμου, ψηλαφώντας και μόνο τους συμμαθητές του.

ΟΣΦΡΗΣΗ

Από μικροί, μαθαίνουμε τα γράμματα, τους αριθμούς και τα χρώματα εξασκώντας τα μάτια και το μυαλό μας. Κανείς όμως δε μας μαθαίνει... τις μυρωδιές. Στο μάθημά μας, χάρη στο "βιβλίο" του οινολόγου, με διάφορα αρώματα, μυρίζουμε ένας-ένας μερικά από αυτά και μαντεύουμε τι είναι. Συχνότερη φράση: "αχ το ξέρω, τι μου θυμίζει"! Μυρίζει σαν κουφέτο, σαν μπισκότο, σαν τσίχλα... τι να είναι;

Έτοιμοι για την αυριανή επίσκεψη στο Badminton;

Μη με κοροϊδεύεις...

Σήμερα, 6 Μαρτίου, στην Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του εκφοβισμού, στο μάθημα της μουσικής ακούμε και τραγουδάμε:

Don't laugh at me!

Σεβάσου τη διαφορετικότητα του άλλου και μη χλευάζεις... τόσο δύσκολο είναι;

Είμαι ένα μικρό αγόρι με γυαλιά

Αυτός που τον λένε φυτό

Ένα μικρό κορίτσι που δε χαμογελάει

γιατί έχει σιδεράκια στο στόμα της

Και ξέρω πως είναι 

να κλαις μέχρι να σε πάρει ο ύπνος...

Είμαι αυτό το παιδί 

που στα παιχνίδια τον διαλέγουν τελευταίο

Είμαι ο πιο αργός

απ'όλους μέσα στην τάξη

Δεν είναι ανάγκη να είσαι φίλος μου

Αλλά είναι τόσο δύσκολο να ζητήσω:

Μη με κοροϊδεύεις, μη μου δίνεις "ονόματα"

Μην παίρνεις ευχαρίστηση από τον πόνο μου

Στα μάτια του Θεού όλοι είμαστε ίδιοι

Κάποια μέρα όλοι θα έχουμε τέλεια φτερά 

Μη με κοροϊδεύεις....

Με αφορμή την ημέρα και παρότρυνση της δασκάλας τους, οι μαθητές του ΣΤ2 ευαισθητοποιούνται και δημιουργούν συνθήματα, ζωγραφιές και τα δικά τους τραγούδια! Πατήστε πάνω στην εικόνα για να τη δείτε μεγαλύτερη: